Wo 1 augustus: Harstad

Woensdag 1 augustus, we verlaten het mooie Andenes.

Vanmorgen was het beduidend frisser toen we wakker werden, het waaide maar het was droog en zo nu en dan scheen de zon. Er was een meisje uit het dorp die met brood naar de camping kwam, dus lekkere verse broodjes bij haar gehaald en heerlijk ontbeten.
Daarna zijn we op ons gemak vertrokken, eigenlijk begonnen met de terugweg want we verlaten het meest noordelijke puntje waar we zijn geweest.
Op weg naar Narvik. Onderweg heb ik wat zitten lezen in boekjes over de omgeving en ik zag dat er in Harstad een Adolf Kanon was, het grootste nog werkende kanon van de Atlantik wall. Daar wilde André natuurlijk wel naar toe. Dus een kleine afwijking van de route gemaakt. In Harstad naar de tourist informatie gegaan om te vragen waar het kanon is. Daar bleek dat we precies op tijd waren voor delaatste rondleiding die dag, dus even iets te eten gehaald in het stadje en daarna naar Trondenes Fort waar het Adolf kanon staat. Op een parkeerterrein stond een bord dat je daar moest verzamelen voor de guided tour. We waren wat vroeg, maar er was niemand. Na 10 minuten kwam er een auto met twee Finnen en daarna twee Zweden op hele snelle motoren. Ook een auto met een wat oudere man, dat bleek de gids te zijn. Bij hem moesten we betalen en daarna achter hem aan rijden naar het fort. Omdat het fort op militair terrein lag moesten we door een slagboom en werden we begeleid door een busje met twee militairen.
Toen we aankwamen bij een bunker bleef het busje dwars op de weg achter ons staan en wij konden met de gids naar binnen. De gids was een hele aardige man die in Nederland was geweest en hij noemde alle plaatsen waar hij geweest was. Hij vertelde heel veel over het fort en de wapens die daar staan. Het schijnt heel bijzonder te zijn, want het is het grootste overgeblevene op land gesitueerde marine kanon in de Atlantik wall (volgens André). Het was best interessant om te zien wat ze daar allemaal neergezet hebben. André heeft veel foto's gemaakt dus die laten we nog wel zien.
Na dit bezoek zijn we naar de stadscamping gereden, maar toen we daar bijna waren liet het reserve wiel los dat onder de auto vast hoort te zitten. We konden niet meer verder dus eerst maar eens onder de auto kijken wat er aan de hand was. Dat reserve wiel hing al vrij laag, maar nu hing hij helemaal los, want de spanband was gebroken. We konden met geen mogelijkheid de band helemaal los krijgen, dus het noodnummer gebeld. Ik kreeg een hele aardige jongen aan de lijn en die wilde meteen de hulpverlening in gang zetten. Ik zei dat dat misschien wat overdreven was, was er niemand die kon vertellen hoe we die band los konden krijgen. Hij adviseerde dan maar naar de verhuurder zelf te bellen. Het was alleen al na zessen, dus ik zou het proberen. Gelukkig kreeg ik meteen de baas zelf aan de lijn die ons precies kon vertellen wat we moesten doen. Dat lukte ook allemaal, dus om 7 uur zaten we weer op de camping die niet zo heel geweldig is, maar we gaan morgen toch weer verder. André heeft een heerlijk stukje zalm gebarbequed en met een salade van mij erbij en gebakken aardappeltjes hebben we lekker gegeten.
Eind goed al goed.