Op walvis safari
31 juli 2013 - Andøy, Noorwegen
Woensdag 31 juli 2013: op walvissafari
Elke dag is het weer een verrassing hoe het weer zal zijn. Ik schreef dat het gisteren prachtig was en dat we van de zon genoten hebben. Ik heb 's avonds nog prachtige foto's gemaakt van ons uitzicht over het fjord: spiegelglad wateroppervlak met rode bergen die zich daarin spiegelen. Ik hoop dat ik zo wat foto's kan plaatsen.
Vanmorgen werden we wakker van de regen op ons camperdak. De temperatuur was nog steeds lekker, dus een regenjas op de korte broek, inpakken en weer wegwezen. Dit was wel de mooiste camping die we tot nu toe gehad hebben.
Onderweg bleef het maar regenen, maar niet zo erg dat we niets konden zien. We zijn doorgereden naar Andenes, helemaal in het puntje van de Vesterålen. De natuur blijft maar fantastisch, de fjorden van Noorwegen zijn echt uniek! De paar steden die we tegenkomen zijn kaal en ongezellig. Niet meer dan een paar huizen, een supermarkt en een paar andere winkels. Hoort wel echt hier.
Hoe noordelijker we kwamen hoe meer de wolken oplosten en de zon deed erg zijn best om door te komen. Om twee uur waren we in Andenes en zijn we eerst op zoek gegaan naar een kantoor waar we een walvistocht zouden kunnen boeken. Die was snel gevonden, want zo groot was het niet, en als we wilden konden we meteen mee, om drie uur zou er een boot vertrekken. We moeste dan om kwart voor drie in de haven zijn voor vertrek. Wij snel warme kleren aangetrokken en naar de haven gereden.
We konden meteen op de boot en daar gingen we! Eerst moesten we binnen naar veiligheidsinstructies kijken en er werd gewaarschuwd dat de boot erg te keer kon gaan. Daarna mochten we naar buiten, maar je moest je wel goed vasthouden aan de railing. Het was geweldig, de boot ging keihard de zee op en daarom erg op en neer. De zon was ondertussen volop gaan schijnen en we hadden mooi uitzicht op de fjorden.
Midden op zee bleven we ineens stilliggen, wachten op de walvissen. Wij werden er een beetje lacherig van. André zei al dat als hij op zee ging vissen er ook nooit vis in de buurt was. Maar opeens gingen we weer varen en de bemanning was druk in de weer met allerlei apparatuur. En ja hoor, daar zagen we ineens een walvis water spuiten en meteen omlaag duiken zodat je een enorme staart zag. Hij was wel ver weg. Dit ritueel herhaalde zich nog drie keer, alleen veel dichterbij. Ik vond het geweldig, nooit gedacht dat dat zo leuk was.
Terug in de haven nog een rondleiding gekregen door het museum en toen moesten we nog op zoek naar een camping. Het was al weer 7 uur, dus we wilden snel iets vinden. Dat bleek geen probleem, we zitten nu aan het strand, in de zon, maar met wel wat meer wind uit te kijken over de zee waar we vanmiddag gevaren hebben. Het is nu bijna half 11 en de zon is nog steeds niet onder. Temperatuur is ook nog prima, denk 20 graden. We zitten wel in de camper, maar met de schuifdeur open.
Wifi werkt hier prima, dus misschien kan ik nog wat foto's plaatsen. Mijn mail doet het ook weer, dus moet lukken allemaal.
Elke dag is het weer een verrassing hoe het weer zal zijn. Ik schreef dat het gisteren prachtig was en dat we van de zon genoten hebben. Ik heb 's avonds nog prachtige foto's gemaakt van ons uitzicht over het fjord: spiegelglad wateroppervlak met rode bergen die zich daarin spiegelen. Ik hoop dat ik zo wat foto's kan plaatsen.
Vanmorgen werden we wakker van de regen op ons camperdak. De temperatuur was nog steeds lekker, dus een regenjas op de korte broek, inpakken en weer wegwezen. Dit was wel de mooiste camping die we tot nu toe gehad hebben.
Onderweg bleef het maar regenen, maar niet zo erg dat we niets konden zien. We zijn doorgereden naar Andenes, helemaal in het puntje van de Vesterålen. De natuur blijft maar fantastisch, de fjorden van Noorwegen zijn echt uniek! De paar steden die we tegenkomen zijn kaal en ongezellig. Niet meer dan een paar huizen, een supermarkt en een paar andere winkels. Hoort wel echt hier.
Hoe noordelijker we kwamen hoe meer de wolken oplosten en de zon deed erg zijn best om door te komen. Om twee uur waren we in Andenes en zijn we eerst op zoek gegaan naar een kantoor waar we een walvistocht zouden kunnen boeken. Die was snel gevonden, want zo groot was het niet, en als we wilden konden we meteen mee, om drie uur zou er een boot vertrekken. We moeste dan om kwart voor drie in de haven zijn voor vertrek. Wij snel warme kleren aangetrokken en naar de haven gereden.
We konden meteen op de boot en daar gingen we! Eerst moesten we binnen naar veiligheidsinstructies kijken en er werd gewaarschuwd dat de boot erg te keer kon gaan. Daarna mochten we naar buiten, maar je moest je wel goed vasthouden aan de railing. Het was geweldig, de boot ging keihard de zee op en daarom erg op en neer. De zon was ondertussen volop gaan schijnen en we hadden mooi uitzicht op de fjorden.
Midden op zee bleven we ineens stilliggen, wachten op de walvissen. Wij werden er een beetje lacherig van. André zei al dat als hij op zee ging vissen er ook nooit vis in de buurt was. Maar opeens gingen we weer varen en de bemanning was druk in de weer met allerlei apparatuur. En ja hoor, daar zagen we ineens een walvis water spuiten en meteen omlaag duiken zodat je een enorme staart zag. Hij was wel ver weg. Dit ritueel herhaalde zich nog drie keer, alleen veel dichterbij. Ik vond het geweldig, nooit gedacht dat dat zo leuk was.
Terug in de haven nog een rondleiding gekregen door het museum en toen moesten we nog op zoek naar een camping. Het was al weer 7 uur, dus we wilden snel iets vinden. Dat bleek geen probleem, we zitten nu aan het strand, in de zon, maar met wel wat meer wind uit te kijken over de zee waar we vanmiddag gevaren hebben. Het is nu bijna half 11 en de zon is nog steeds niet onder. Temperatuur is ook nog prima, denk 20 graden. We zitten wel in de camper, maar met de schuifdeur open.
Wifi werkt hier prima, dus misschien kan ik nog wat foto's plaatsen. Mijn mail doet het ook weer, dus moet lukken allemaal.
We hebben je laatste reisverslag gelezen terwijl we op Rick zitten te wachten. Wat geweldig dat jullie op walvissafari zijn geweest. Spannend hè, zo'n grote staart voor je neus. Wat een ervaring. Wij hebben dat in Canada gedaan met een kleine boot. Spannend.
Hartstikke bedankt voor het antwoord op mijn vragen.
Rick komt er aan met alleen Minke want Benthe is aan het logeren bij Bob. Die gaan ze vanavond halen.
Veel plezier en lieve groeten van
Pap en Mam